Gedwongen sex, het begin
Sander woont al een half jaar tot volle tevredenheid bij zijn oma Marlies. Die heeft een groot huis in de buurt van de stad waar hij studeert en ze vond het maar wat gezellig dat haar kleinzoon bij haar introk. Haar echtgenoot, de opa van Sander, had het grote huis twintig jaar ervoor gekocht en na het overlijden van haar man, bleef Marlies er gewoon wonen. Ze was verknocht aan het huis geraakt en ondanks dat ze maar een gedeelte van de 12 beschikbare kamers gebruikte, wilde ze nooit meer verhuizen. Naar eigen zeggen zou ze het huis tussen zes houten plankjes verlaten.
Zijn oma was een rijke vrouw en kon het onderhoud van het huis makkelijk betalen evenals de studie van haar kleinzoon, dat ze zonder problemen deed. Ze had zelfs de grote garage voor een gedeelte om laten bouwen, zodat hij een soort van eigen appartement had met een keuken, een badkamer en een eigen opgang.
Als hij dan vriendinnetjes mee wilde nemen, dan was dat geen enkel probleem, was de redenatie van zijn oma. De knappe oudere vrouw deed alles om het haar oogappeltje naar zijn zin te maken en ze was dolblij dat ze het merendeel van de avonden samen aten en vaak samen naar de tv keken.
Sander heeft een knappe en rijke oma
De oma van Sander is een knappe vrouw van 65 jaar oud, maar ze zou makkelijk als een vijftiger door kunnen gaan. Zowel zij als haar dochter waren er vroeg bij als het om kinderen baren ging en dat vond Sander helemaal niet erg, want hij had een vlotte moeder en een vlotte oma. Laatstgenoemde vroeg wel eens aan hem hoe het zat met vrouwelijk gezelschap en waarom hij zo vaak in het weekend thuis was in plaats van de beest aan het uithangen in de kroeg.
Hij antwoordde altijd maar dat hij serieus aan het studeren was en geen behoefte had aan een andere vrouw omdat hij zijn oma al had. Marlies vond het altijd schattig en hengelde vaak genoeg naar complimentjes als ze weer eens nieuwe kleding had gekocht. Ze vond het op de één of andere manier prettig als haar kleinzoon zei dat ze er oogverblindend mooi uitzag. Daarbovenop vond ze het stiekem reuze gezellig als ze samen met hem op zaterdagavond naar een paar films keek, dat was toch een stuk beter dan in haar eentje kijken.
Hun relatie veranderd voorgoed
Het was op een maandag dat de relatie tussen de oma en haar kleinzoon voorgoed zou veranderen. Sander kwam zoals gewoonlijk om drie uur terug van zijn colleges aan de universiteit en zag een vreemde auto voor de garage staan, die van de weg niet te zien was. Het huis stond op een groot stuk grond en de oprit was aardig lang.
Dat moesten vast kennissen van zijn oma zijn al kon hij even niet zo goed thuisbrengen wie. Hij kende na een half jaar de mensen waar zijn oma mee omging en geen van hen had zo’n auto. Sander wilde naar zijn eigen appartement lopen om zijn oma niet te storen, maar hij vertrouwde het niet helemaal en besloot om eerst even te gaan kijken hoe het met zijn oma was.
“Zo”, hoorde hij een voor hem vreemde man zeggen, “dus jij bent de kleinzoon van Marlies. Aangenaam kennis te maken, ik ben Frank en dit is Angelique.”
Aan de keukentafel zat niet alleen zijn oma, maar ook een man en een vrouw die ongeveer dezelfde leeftijd hadden als Marlies. Sander zijn nekharen ging overeind staan, want hij zag aan zijn oma dat ze niet blij was met het bezoek.
“Ga lekker zitten”, zei de man, “dan kunnen we nader kennismaken en kan ik je nog een leuk verhaal over je oma vertellen.”
“Ik weet niet wie u bent”, zei Sander, die inschatte of hij de oudere man kon hebben en de vrouw geen gevaar vormde. Hij was goed getraind en had een aantal jaar vechtsporten gedaan, dus het leek hem geen probleem. “Maar het lijkt me beter dat u vertrekt”, ging hij verder, “want mijn oma is zo te zien niet blij met uw bezoek.”
De situatie wordt dreigend
“He wat jammer nou dat het zo moet lopen”, zei de man, die een pistool pakte en het op zijn oma richtte. “Vanaf nu af aan doe je zonder problemen alles wat je vraagt, want anders loopt het slecht af voor je oma en voor jou ook.”
Sander schrok zich een ongeluk en keek naar zijn oma die hem met een verslagen blik aankeek en zei: “doe wat hij zegt Sander, dan gaat ons niets gebeuren.”
“Kijk”, zei de man, “je oma begrijpt en ik zal je laten zien waarom.”
Sander was ondertussen gaan zitten en zat nog steeds te bedenken of hij de man kon uitschakelen, maar dat zou niet gaan. De man had al geschoten voordat hij ook maar bij hem in de buurt kwam, dus besloot hij af te wachten. De man had ondertussen de blouse van zijn oma aan de bovenkant wat uit elkaar gehaald en wees op iets dat op een heel dun fietsslot leek en om de nek zijn oma zat.
“Dit is de reden dat je niet de dappere held gaat uithangen met je vechtsport, maar dat je precies doet wat die dame daar, Angelique trouwens, en ik tegen je zeggen.
“We hebben namelijk allebei een afstandsbediening met één knop erop en als die ingedrukt wordt dan ontploft de ketting en geloof me, dat maakt best een rotzooi.”
“Aangenaam trouwens”, zei de oudere man, “ik heb me nog niet eens keurig voorgesteld. Ik ben Frank en ik ben een oude vriend van je helaas overleden opa en je oma ken ik ook al heel lang. Ik laat het aan haar over om je te vertellen waarom we hier zijn en waarom ze die gevaarlijke ketting omheeft.”
“Sander”, zei zijn oma met een trillende stem, “ik zeg nogmaals dat je alles moet doen wat ze zeggen, anders gaat het fout. Je hoeft niet de held uit te hangen, over een paar uur zijn ze met de Noorderzon vertrokken en kunnen wij gewoon verder gaan met ons leven.”
Ze stopte even en Sander zag dat ze aan het nadenken was.
Het roerige verleden van zijn oma
“Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet zeggen, maar 25 jaar geleden was je opa een nogal beruchte crimineel. Samen met dit heerschap hier hebben ze een juwelentransport overvallen en heel veel buit gemaakt. Je opa ging dood voordat ze hem konden berechten, maar Frank heeft een aardige tijd in de gevangenis gezeten. Dit huis is onder andere gekocht met de opbrengst van de verkoop van een gedeelte van de juwelen.”
Zijn oma keek hem diep in zijn ogen aan en zei: “je moet me geloven dat ik niets afwist van dit verhaal tot mijn opa me op zijn sterfbed een envelop gaf waar een kluisnummer van een bank inzat, een sleutel en een code. In de toekomst komt Frank dit ophalen, had hij gezegd, en geef het zonder vragen te stellen aan hem mee. Ik heb die envelop goed bewaard in onze eigen kluis en Frank is dus hier om die op te halen. Ik weet verder niet wat er in die kluis zit, maar ik vermoed een gedeelte van de buit van de overval. Een andere man die met Frank mee was, is nu richting de bank gegaan waar de kluis zich bevindt en kijkt of alles er nog inzit. Ik heb gezegd dat ik er nooit iets mee gedaan heb, maar ze willen het zekere voor het onzekere.”
“Je hebt het bijna helemaal goed”, zei de vrouw, die tot dan toe stil was geweest. “Er zitten niet alleen juwelen in die klus, maar ook het nummer van een Zwitserse bankrekening. Vroeger moest je er nog naar toe reizen, maar tegenwoordig kan zoiets ook via het internet geregeld worden. Als het geld op onze rekening staat en de man heeft de juwelen in zijn bezit dan vertrekken we.”
Ze keek triomfantelijk naar zijn oma en richtte vervolgens haar blik weer op Sander. “Die ketting, zo zullen we het maar noemen, die je oma om heeft is voorzien van een simkaart. Die schakelt zichzelf 24 uur nadat we vertrokken zijn uit en dan klikt gelijk het slot open. Het is dus geen goed idee om de politie in te schakelen of iemand anders, want als we op een afgesproken tijdstip niet op een afgesproken plaats zijn, dan sms’t onze handlanger een berichtje naar de ketting en ontploft die alsnog. Begrijp je het allemaal?”
Het was een berg aan informatie, maar Sander wist dat hij niets kon doen. Hij knikte en keek naar zijn oma die het huilen nader stond dan het lachen.
